Curitiba, Foz do Iguacu en São Paulo!

Lieve allemaal,

Na ons afscheid in Aracaju vertrokken we naar Curitiba. We hadden niet veel verwachtingen van deze stad aangezien we hier alleen naartoe gingen omdat dit de beste vliegoptie was (we hadden een round-trip geboekt), maar we hebben ons hier prima vermaakt. Ons hostel zat in het historische centrum met leuke gekleurde huisjes en vele barretjes op straat. Buiten deze zone, die niet heel groot was, was er niet al te veel te beleven. Na wat research op internet, kwamen we erachter dat je vanuit Curitiba met een oude trein door de jungle naar Morretes kon. De 4 uur durende treinrit was prachtig met mooie uitzichten. Het laatste stuk gingen we dwars door de jungle en over smalle, houten bruggetjes van berg naar berg. In Morretes hadden we zo'n 2-3 uur om het stadje te verkennen en te genieten van de omgeving. De terugrit duurde wat ons betreft een beetje lang aangezien het dezelfde route was en de trein letterlijk met 25km/uur reed. Gelukkig kregen we een snackbox en wat drinken :)

Naar onze volgende bestemming hadden we lang uitgekeken. Hieraan voorafgaand hadden we al een week lang elke dag het weerbericht gekeken in de hoop op mooi weer tijdens ons verblijf in Foz do Iguacu. Onze vlucht hierheen was slechts 45 minuten en midden in de nacht werden we met een taxi naar ons hostel gebracht wat eigenlijk meer een hotel leek. Het had 8 verdiepingen en zelfs een jacuzzi op het dakterras!! Ondanks dat we laat aankwamen, besloten we 's ochtends de wekker te zetten en weer vroeg op pad te gaan.

Iguacu staat bekend om zijn grote, indrukwekkende watervallen. Deze liggen op de grens van Brazilië, Argentinië en Paraguay. We verbleven aan de Braziliaanse kant en de eerste dag bezochten we dan ook de Braziliaanse kant. Ons vroege opstaan werd beloond, want onze bus arriveerde als eerste bij de watervallen! Vanaf de Braziliaanse kant heb je een mooi uitzicht over het geheel van de watervallen, maar het biedt niet de gelegenheid om dichtbij te komen. We hebben veel foto's gemaakt en het weer zat ons mee: strak blauwe lucht!

De volgende dag gingen we voor de echte 'Iguacu Experience'. De bus bracht ons naar de Argentijnse kant, maar natuurlijk niet nadat we de 'streng' bewaakte grenscontrole doorstaan hadden. De bus stopte 2 meter voor de grens waar we allemaal uit moesten stappen en ons paspoort moesten laten zien. We kregen een stempel met Argentinië erop, JIPPIE! Na 2 meter lopen in Argentinië, stapten we weer terug op dezelfde bus.

De Argentijnse kant van de watervallen is veeel groter aangezien 80% van het water aan deze kant ligt. We hadden dan ook echt een hele dag nodig om alles te kunnen zien. De wandelpaden komen letterlijk boven de watervallen en vanaf hier heb je pas echt door om hoeveel water en kracht het gaat. Toen we eenmaal recht boven Devils Throat stonden, een gapend gat waarin vele watervallen samenkomen, en met veel bewondering naar beneden stonden te kijken, spoot er ineens zoveel water omhoog dat we letterlijk zeiknat werden (en dat zou niet de eerste keer worden vandaag...). We zijn alle wandelpaden in het park afgegaan en hebben onderweg zelfs een kaaiman gespot in de rivier! Maar dit was nog niet alles. Om de watervallen écht van dichtbij te beleven, is er de optie om een boottocht te doen. Dit konden wij natuurlijk niet missen! Met een speedboot gingen we via de rivier naar de watervallen. Van een afstand mochten we eerst foto's maken, maar daarna werd ons streng aangeraden deze in de waterdichte zakken te doen. Niet veel later kwamen wij erachter waarom.. De speedboot vaart letterlijk onder de watervallen door. Je ziet al het water op je afkomen en het voelt als een stortdouche. Aangezien we dit moment wilden vastleggen, hebben we geprobeerd het te filmen met onze onderwatercamera. De beelden zijn hilarisch, haha! We waren echt helemaal doorweekt, maar wat een vette ervaring!

Onze derde dag in Foz do Iguacu was een rustig dagje. We hadden nog wat af te ronden van onze stage, namelijk het definitief inleveren van onze artikelen. Het voelde als een bevrijding en opluchting om dit gedaan te hebben en nu konden we dan echt genieten van het reizigersleven!

Dan onze volgende stop, onze laatste Braziliaanse stad, de laatste stad waar we nog Portugees konden spreken.. São Paulo. We hadden al zo'n vermoeden dat deze stad niks voor ons was. Veel te groot, te veel regen en weinig bezienswaardigheden. Niets bleek minder waar.. Het regende 23 van de 24 uur pijpenstelen en de stad staat vol met hoge, betonnen, verlaten flatgebouwen. Niks vergeleken met de andere sfeervolle Braziliaanse steden die wij al hadden gezien. Gelukkig hadden we leuke mensen in ons hostel en samen met hun besloten we toch nog wat te ondernemen in deze stad: een free city walking tour! Met gids en al denderden we door de stad en kregen we geschiedenisles over São Paulo. Niet altijd even interessant, maar wel gezellig. Echter, halverwege de tour begon het kei- en keihard te regenen! Jammer voor de walking tour, maar wij kapten ermee en gingen gezellig koffie drinken tot de ergste regen gestopt was. 's Avonds zijn we met z'n allen wat gaan drinken in een barretje en zaten al te peinzen wat we toch de volgende dag in São Paulo moesten doen. We besloten naar de Japanse wijk te gaan en hebben hier een lekker hapje gegeten.

Eenmaal terug in het hostel werd het tijd om na te denken over onze volgende vlucht 's ochtends vroeg naar Bolivia. Hoe in godsnaam komen we op het vliegveld van São Paulo midden in rush hour met 22 miljoen mensen op de been die onderweg naar hun werk zijn?! De staff van het hostel raadden ons ten zeerste af ons hierin te mengen. Haar advies was dan ook om 's avonds al te vertrekken naar het vliegveld en daar de nacht door te brengen. Na lang twijfelen besloten wij dat we onze vlucht echt niet wilden missen en vertrokken we dus maar om tien uur 's avonds naar het vliegveld. Met het openbaar vervoer en dat niet eens in rush hour, deden we er al ruim 2 uur over om op het vliegveld te komen. Eenmaal aangekomen hadden we ons vermaakt met een serie en chocolademelk voordat we om half 2 een geschikte slaapplek zochten. Gelukkig konden de armleuningen tussen de bankjes uit en hadden we zo een redelijk comfortabel bedje gecreëerd. Al met al ging de tijd best snel en voor we het wisten konden we inchecken. Na een overstap in Paraguay arriveerden we dan eindelijk in Bolivia :):) Een nieuw land, een andere taal, een nieuwe munteenheid. Kortom, even wennen dus! We hebben er onwijs veel zin in om ook dit land te ontdekken en te ervaren en er staan al heel wat leuke plekken op de planning!

Het eerste deel van ons Boliviaans avontuur lezen jullie in ons volgende blog!

Para a última vez, nos dizemos tchau pra vôces! Muitos beijos e até logo!
X Marijn e Simone